امام حسین علیه السلام: ً إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُون. (تحت العقول/245، نزهه الناظر/87)
براستی مردم بندگان دنیا باشند و دین بسان آب دهانی است که بر زبانهای آنهاست. از دین حفاظت میکنند تا آنجا که زندگی مادیشان تامین باشد، اما آنگاه که با بلاها آزمایش شوند، دینداران اندک باشند.