1- خدای عز و جل فرماید:
وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى‏ مِنْكُمْ- وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ.( قرآن، نور/ ۳۲ )
بی همسران خود [چه مرد و چه زن] و غلامان و کنیزان صالح خویش را همسر دهید. اگر تنگدست باشند، خداوند آنان را از فضل خویش بی نیاز می گرداند و خدا وسعت دهنده داناست.

2- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَا بُنِيَ‏ بِنَاءٌ فِي الْإِسْلَامِ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنَ التَّزْوِيجِ. (الفقیه ۳/ ۳۸۳، مکارم الاخلاق 1/ ۴۲۹)
هیچ بنایی در اسلام نزد خدای متعال دوست تر از بنای ازدواج نیست.

3- امیرالمومنین علیه السّلام فرماید:
تَزَوَّجُوا فَإِنَ‏ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَتَّبِعَ سُنَّتِي فَإِنَّ مِنْ سُنَّتِيَ التَّزْوِيجَ.( الکافی ۵/ ۳۲۹)
ازدواج کنید. زیرا که رسول الله صلّی الله علیه و آله فرمود: هرکس دوست دارد از سنّت من پیروی کند، پس بداند که ازدواج کردن از سنت من است.

4- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
رُذَالُ‏ مَوْتَاكُمُ‏ الْعُزَّابُ. (الکافی ۵/ ۳۲۹، التهذیب ۷/ ۲۳۹، روضة الواعظین 2/ ۳۷۴)
پست ترین مردگانتان، بی همسرانند.

5- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
لَوْ خَرَجَ‏ الْعُزَّابُ مِنْ أَمْوَاتِكُمْ إِلَى الدُّنْيَا لَتَزَوَّجُوا. (عوالی اللآلی 3/ ۲۸۳)
اگر بی همسران از مردگانتان زنده شوند و به این دنیا بیایند، به طور قطع ازدواج می‌کنند.

6- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
أَكْثَرُ أَهْلِ‏ النَّارِ الْعُزَّابُ. (الفقیه ۳/ ۳۸۴)
بیشتر اهل دوزخ بی همسرانند.

7- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
رَكْعَتَانِ‏ يُصَلِّيهِمَا الْمُتَزَوِّجُ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِينَ رَكْعَةً يُصَلِّيهَا أَعْزَبُ. (الکافی ۵/ ۳۲۸، مکارم الاخلاق 1/ 431، التهذیب 7/ 239، الفقیه 3/384)
دو رکعت نمازی که شخص همسردار می خواند برتر از هفتاد رکعت نمازی است که بی همسر میخواند.

8- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
لَرَكْعَتَانِ‏ يُصَلِّيهِمَا مُتَزَوِّجٌ أَفْضَلُ مِنْ رَجُلٍ عَزَبٍ يَقُومُ لَيْلَهُ وَ يَصُومُ نَهَارَهُ. (الفقیه ۳/ ۳۸۴)
دو رکعت نمازی که مرد همسردار می گزارد، برتر از [عبادت] مرد بی همسری است که شبش را زنده داری و روزش را روزه داری کند.

9- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَنْ‏ تَزَوَّجَ‏ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِهِ، فَلْيَتَّقِ اللَّهَ فِي النِّصْفِ الْبَاقِي. (امالی الطوسی/ ۵۱۸، مکارم الاخلاق ۱/ ۴۲۹)
هرکس ازدواج کند نیم دینش را حفظ کرده است، پس باید که در نیمه دیگر شرط تقوا رعایت کند.

10- امیرالمومنین علیه السّلام فرماید:
لَمْ‏ يَكُنْ‏ أَحَدٌ مِنْ‏ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ يَتَزَوَّجُ إِلَّا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص كَمَلَ دِينُهُ. (دعائم الاسلام/ ۱۹۰)
هیچ کس از یاران رسول خدا صلّی الله علیه و آله ازدواج نمی کرد مگر اینکه رسول خدا صلّی الله علیه و آله می فرمود: دینش کامل گردید.

11- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
زَوِّجُوا أَيَامَاكُمْ فَإِنَّ اللَّهَ يُحْسِنُ لَهُمْ فِي أَخْلَاقِهِمْ وَ يُوَسِّعُ لَهُمْ فِي أَرْزَاقِهِمْ وَ يَزِيدُهُمْ فِي مُرُوَّاتِهِمْ. (بحارالانوار 103/ 222)
بی همسرانتان را همسر دهید. زیرا خدا اخلاقشان را نیکو و روزیشان را وسیع و شهامت و جوانمردیشان را زیاد می گرداند.

12- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
تَنَاكَحُوا تَنَاسَلُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَة. (عوالی اللآلی ۲/ ۲۶۱)
ازدواج کنید تا نسل پیدا کنید که من در روز قیامت به شما بر امّتها مباهات کنم.

13- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَا يَمْنَعُ‏ الْمُؤْمِنَ‏ أَنْ يَتَّخِذَ أَهْلًا؟! لَعَلَّ اللَّهُ أَنْ يَرْزُقَهُ نَسَمَةً تُثْقِلُ الْأَرْضَ بِلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ. (مکارم الاخلاق ۱/ ۴۲۹، الفقیه ۳/ ۳۸۲)
چه چیز مؤمن را مانع شده است که برای خودش همسری بگیرد؟! باشد که خدا فرزندی را روزیش کند تا زمین را با گفتن «لا اله الا الله» سنگین سازد.

14- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَنْ‏ تَزَوَّجَ‏ فَقَدْ أُعْطِيَ نِصْفَ السَّعَادَةِ. (مستدرک الوسائل ۱۴/ ۱۵۴)
هرکس ازدواج کند نیمی از سعادت و نیکبختی را یافته است.

15- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
يُفَتَّحُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ بِالرَّحْمَةِ فِي أَرْبَعِ مَوَاضِعَ عِنْدَ نُزُولِ‏ الْمَطَرِ وَ عِنْدَ نَظَرِ الْوَلَدِ فِي وَجْهِ الْوَالِدَيْنِ وَ عِنْدَ فَتْحِ بَابِ الْكَعْبَةِ وَ عِنْدَ النِّكَاح. (‏بحارالانوار ۱۰3/ ۲۲۱، جامع الاخبار/ ۲۷۲)
در چهار جای درهای رحمت آسمان گشوده می شود: هنگام باریدن باران، زمان نگاه کردن فرزند به چهره پدر و مادر، موقع باز شدن در کعبه و گاه ازدواج.

16- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَنْ‏ تَرَكَ‏ التَّزْوِيجَ‏ مَخَافَةَ الْعَيْلَةِ فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ. (الکافی ۵/ ۳۳۱، مکارم الاخلاق ۱/ ۴۳0 و۴۳۲)
هرکس ازدواج را از بیم فقر ترک کند، پس به تحقیق گمانش را بر خدای عزّوجل بد کرده است زیرا خدای عزّوجل می فرماید: «اگر آنان تنگدست باشند خدا آنان را از فضل خویش بی نیاز می گرداند.» (نور/ ۳۲)

17- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
اتَّخَذُوا الْأَهْلَ‏ فَإِنَّهُ أَرْزَقُ لَكُمْ. (الفقیه ۳/ ۳۸۳، الکافی ۵/ ۳۲۹، التهذیب ۷/ ۲۳۹، قرب الاسناد/ ۲۰)
همسر بگیرید. زیرا همسر گرفتن موجب افزایش روزی شماست.

18- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
الْتَمِسُوا الرِّزْقَ بِالنِّكَاح. (تفسیر ابی الفتوح الرازی ۴/ ۳۶، مکارم الاخلاق ۱/ ۴۳۰)
روزی را به وسیله ازدواج کردن تحصیل کنید.

19- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
مَنْ زَوَّجَ عَزَباً كَانَ مِمَّنْ يَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ‏ يَوْمَ‏ الْقِيَامَةِ. (الکافی ۵/ ۳۳۱، التهذیب ۷/ ۴۰۴)
هر کس شخص بی همسری را همسر دهد، از جمله کسانی می‌شود که خداوند عزّوجل در روز قیامت، با نظر رحمت به وی می‌نگرد.

20- امیرالمومنین علیه السّلام فرماید:
أَفْضَلُ‏ الشَّفَاعَاتِ‏ أَنْ تَشْفَعَ بَيْنَ اثْنَيْنِ فِي نِكَاحٍ حَتَّى يَجْمَعَ اللَّهُ بَيْنَهُمَا. (مکارم الاخلاق ۱/ ۴۳۰، الکافی ۵/ ۳۳۱، التهذیب 7/ ۴۰۵)
برترین شفاعتها این است که در میان دو نفر در ازدواج شفاعت کنی تا خداوند بینشان را جمع نماید.

21- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
أَرْبَعَةٌ يَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنْ أَقَالَ نَادِماً أَوْ أَغَاثَ لَهْفَانَ أَوْ أَعْتَقَ نَسَمَةً أَوْ زَوَّجَ عَزَباً. (الخصال/ ۲۲۴)
چهار کسند که خداوند بر آنان در روز قیامت [به دیده رحمت] می نگرد: کسی که با پشیمانی طرف، معامله را بر هم زند، کسی که ستم دیده ای را داد رسی کند، کسی که بنده ای را آزاد کند، کسی که مردی بی همسر را زن دهد.

22- حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام فرماید:
ثَلَاثَةٌ يَسْتَظِلُّونَ‏ بِظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ رَجُلٌ زَوَّجَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ أَوْ أَخْدَمَهُ أَوْ كَتَمَ لَهُ سِرّاً. (الخصال/ ۱۴۱)
سه کس روز قیامت در سایه عرش خدایند -در آن روزی که هیچ سایه ای نیست جز سایه او-: مردی که برای برادر مسلمانش زن گیرد یا خدمتکاری به او دهد یا سرّ و رازش را پنهان دارد.
إِبْرَاهِيمَ الْكَرْخِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السّلام إِنَّ صَاحِبَتِي هَلَكَتْ رَحِمَهَا اللَّهُ وَ كَانَتْ لِي مُوَافِقَةً وَ قَدْ هَمَمْتُ أَنْ أَتَزَوَّجَ قَالَ فَقَالَ لِيَ انْظُرْ أَيْنَ تَضَعُ نَفْسَكَ وَ مَنْ تُشْرِكُهُ فِي مَالِكَ وَ تُطْلِعُهُ‏ عَلَى‏ دِينِكَ‏ وَ سِرِّك. (الکافی ۵/ ۳۲۳، التهذیب ۷/ ۴۰۱، الفقیه ۳/ ۳۸۶، معانی الاخبار/ ۳۱۷)

23- ابراهیم کرخی گوید: به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: همسرم از دنیا رفته و و زنی موافق و همدم بود و حال بر آن شده‌ام که ازدواج کنم. آن حضرت فرمود: بنگر که خود را در چه موضعی قرار می دهی و چه کسی را شریک مالت و گاه بر دین و اسرارت می کنی.

24- حضرت صادق علیه السّلام می فرمود:
إِنَّمَا الْمَرْأَةُ قِلَادَةٌ فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقَلَّدُهُ ... لَيْسَ لِلْمَرْأَةِ خَطَرٌ لَا لِصَالِحَتِهِنَّ وَ لَا لِطَالِحَتِهِنَّ أَمَّا صَالِحَتُهُنَّ فَلَيْسَ خَطَرُهَا الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ بَلْ هِيَ خَيْرٌ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ أَمَّا طَالِحَتُهُنَّ فَلَيْسَ التُّرَابُ خَطَرَهَا بَلِ التُّرَابُ خَيْرٌ مِنْهَا. (الکافی ۵/ ۳۳۲، التهذیب ۷/ ۴۰۲، معانی الاخبار/ ۱۴۴)
به یقین که زن طوق و گردنبندی است در گردن همسرش ... پس بنگر که چه طوقی بر گردن می افکنی. برای زنان نیک و بد، قیمتی نیست. و اما زنان شایسته و درستکار، پس آنان را نمی‌توان با طلا و نقره سنجید، بلکه آنان بهتر از طلا و نقره هستند. و اما بدان ایشان، ارزش خاک را هم ندارند، بلکه خاک از آنان بهتر است.

25- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
أَيُّهَا النَّاسُ‏ إِيَّاكُمْ‏ وَ خَضْرَاءَ الدِّمَنِ قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا خَضْرَاءُ الدِّمَنِ؟ قَالَ: الْمَرْأَةُ الْحَسْنَاءُ فِي مَنْبِتِ السَّوْءِ. (التهذیب ۷/ ۴۰۳، معانی الاخبار/ ۳۱۶، الفقیه ۳/ ۳۹۱، مکارم الاخلاق ۱/ ۴۴۲، روضة الواعظین/ ۳۷۵)
ای مردم، بپرهیزید از سبزه ای که در پِهن زار روید. پرسیدند: یا رسول الله، سبزه پهن زار چیست؟ فرمود: زن زیبایی است که در خانواده پست و فرومایه تربیت شده است.

26- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
أَفْضَلُ‏ نِسَاءِ أُمَّتِي أَصْبَحُهُنَّ وَجْهاً وَ أَقَلُّهُنَّ مَهْراً. (مکارم الاخلاق ۱/ ۴۳۳ و ۴۳۹، الکافی ۵/ ۳۲۴، التهذیب ۷/ ۴۰۴، الفقیه ۳/ ۳۸۶)
برترین زنان امّتم، زیبارو ترین و کم مهریه ترین آنان است.

27- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مِنْ‏ سَعَادَةِ الْمَرْءِ الزَّوْجَةُ الصَّالِحَةُ. (الکافی ۵/ ۳۲۷)
زن نیک و صالح از نیکبختی مرد است.

28- حضرت رضا علیه السّلام فرماید:
مَا أَفَادَ عَبْدٌ فَائِدَةً خَيْراً مِنْ زَوْجَةٍ صَالِحَةٍ إِذَا رَآهَا سَرَّتْهُ وَ إِذَا غَابَ عَنْهَا حَفِظَتْهُ فِي نَفْسِهَا وَ مَالِهِ. (الکافی ۵/ ۳۲۷)
انسان هیچ بهره ای نبرده نیکوتر از همسری شایسته که هرگاه وی را ببیند او را شاد سازد و آنگاه که پیش او نباشد ناموس و مالش را نگاهبان باشد.

29- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
خَيْرُ نِسَائِكُمُ الْعَفِيفَةُ الْغَلِمَة. (الکافی 5/ 324)
بهترین زنان شما زن پاکدامن و شوهر دوست است.

30- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
خَيْرُ نِسَائِكُمُ الطَّيِّبَةُ الرِّيحِ، الطَّيِّبَةُ الطَّبِيخِ؛ الَّتِي إِذَا أَنْفَقَتْ، أَنْفَقَتْ بِمَعْرُوفٍ وَ إِذَا أَمْسَكَتْ، أَمْسَكَتْ بِمَعْرُوفٍ. فَتِلْكَ عَامِلٌ مِنْ عُمَّالِ اللَّهِ. وَ عَامِلُ اللَّهِ لَا يَخِيبُ وَ لَا يَنْدَمُ. (الکافی 5/ 325، الفقیه 3/ 388)
نیکوترین زنان شما آن است که خوشبو و خوش پخت و پز باشد و هرگاه انفاق کند به نیکویی خرج کند و آنگاه که امساک کند به جا امساک کند. پس چنین زنی از کارکنان خداست و کارمند خدا نومید نشود.

31- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
خَيْرُ نِسَائِكُمُ‏ الَّتِي‏ إِنْ‏ أُعْطِيَتْ شَكَرَتْ وَ إِنْ مُنِعَتْ رَضِيَتْ. (الغایات/ 217)
نیکو ترین زنان شما زنی است که اگر چیزی داده شود سپاسگزاری کند و و اگر هم داده نشود راضی و خشنود باشد.

32- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
أَعْظَمُ‏ النِّسَاءِ بَرَكَةً أَيْسَرُهُنَّ مَؤُونَة. (مستدرک الوسائل 14/ 162، روضة الواعظین 2/ 375)
مبارکترین زنان، کم هزینه ترین آنان است.

33- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
إِنَ‏ خَيْرَ نِسَائِكُمُ‏ الْوَلُودُ الْوَدُودُ الْعَفِيفَةُ، الْعَزِيزَةُ فِي أَهْلِهَا، الذَّلِيلَةُ مَعَ بَعْلِهَا، الْمُتَبَرِّجَةُ مَعَ زَوْجِهَ،ا الْحَصَانُ عَلَى غَيْرِهِ؛ الَّتِي تَسْمَعُ قَوْلَهُ وَ تُطِيعُ أَمْرَهُ، وَ إِذَا خَلَا بِهَا بَذَلَتْ لَهُ مَا يُرِيدُ مِنْهَا... . (الکافی 5/ 324، الغایات/ 218، التهذیب 7/ 400، الفقیه 3/ 389)
به راستی نیکوترین زنان شما، زنی است که زایا، مهربان، پاکدامن، در نزد خویشانش عزیز و محترم، و درپیش شوهرش متواضع و فروتن باشد و برای شوهرش زینت کند و نسبت به دیگران با عفّت باشد و حرف شوهرش را بشنود و از او فرمانبری کند، و آنگاه که با وی خلوت کند آنچه از او بخواهد بذل کند.

34- امیرالمؤمنین علیه السّلام فرماید:
خِيَارُ خِصَالِ‏ النِّسَاءِ شِرَارُ خِصَالِ الرِّجَالِ: الزَّهْوُ، وَ الْجُبْنُ، وَ الْبُخْلُ. فَإِذَا كَانَتِ الْمَرْأَةُ مَزْهُوَّةً، لَمْ تُمَكِّنْ مِنْ نَفْسِهَا. وَ إِذَا كَانَتْ بَخِيلَةً، حَفِظَتْ مَالَهَا وَ مَالَ بَعْلِهَا، وَ إِذَا كَانَتْ جَبَانَةً، فَرِقَتْ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ يَعْرِضُ لَهَا. (نهج البلاغه/ 509، حکمت 234)
نیکوترین خصلت‌های زنان، بدترین خصلتهای مردان است، که از این قرار است: خودپسندی و ترس و بخل، پس اگر زن خودپسند باشد، رخصت ندهد که کسی به او دست یازد و چون بخیل باشد، مال خود و همسرش را نگاه دارد. و چنانکه ترسو باشد، از هر چیزی که به او روی آورد [به خاطر حفظ آبرو] فاصله گیرد.

35- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
إِذَا جَاءَكُمْ‏ مَنْ تَرْضَوْنَ خُلُقَهُ وَ دِينَهُ فَزَوِّجُوهُ‏ «إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِيرٌ.» (الکافی 5/ 347، التهذیب 7/ 396، مکارم الاخلاق 1/ 447)
اگر برای شما، خواستگاری آمد که دین و اخلاقش را پسندیدید پس او را زن دهید. اگر چنین نکنید، فتنه و فسادی بزرگ در زمین خواهد آمد.

36- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَنْ‏ زَوَّجَ‏ كَرِيمَتَهُ‏ مِنْ فَاسِقٍ، فَقَدْ قَطَعَ رَحِمَهُ. (مکارم‌الاخلاق 1/ 446)
هر کس، دختر عزیزش را به فاسقی تزویج کند با وی قطع خویشاوندی کرده است.

37- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
مَنْ‏ زَوَّجَ‏ كَرِيمَتَهُ‏ مِنْ شَارِبِ [الْ]خَمْرِ، فَقَدْ قَطَعَ رَحِمَهَا. (الکافی 5/ 347، التهذیب 7/ 398)
هر کس دخترش را به نکاح شرابخوار در آورد با وی قطع رحم کرده است.

38- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
شَارِبُ الْخَمْرِ لَا يُزَوَّجُ إِذَا خَطَبَ. (الکافی 5/ 348، التهذیب 7/ 398)
آنگاه که شرابخوار به خواستگاری آمد به وی زن داده نشود.

39- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
مَنْ‏ زَوَّجَ‏ ابْنَتَهُ‏ شَارِبَ الْخَمْرِ، فَكَأَنَّمَا قَادَهَا إِلَى الزِّنَا. (الفقیه 4/ 58، جامع الاخبار/ 426)
هر کس دخترش را به نکاح شرابخوار درآورد، گویا او را به سوی زنا رانده است.

40- حسین بن بشّار واسطی گوید: به امام رضا علیه السّلام نوشتم که: یکی از خویشانم به خواستگاری دخترم آمده اما اخلاق ناپسندی دارد. حضرت فرمود: اگر بداخلاق است دختر به اومده. (الکافی 5/ 563)

41- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
إِذَا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ الْمَرْأَةَ لِجَمَالِهَا أَوْ مَالِهَا، وُكِلَ إِلَى ذَلِكَ. وَ إِذَا تَزَوَّجَهَا لِدِينِهَا، رَزَقَهُ اللَّهُ الْجَمَالَ وَ الْمَالَ. (الکافی 5/ 333، التهذیب 7/ 403)
اگر مرد با زن به خاطر جمال و مالش ازدواج کند [خدا] او را به همان مال و جمال وا می گذارد. و اگر با او برای دینش ازدواج کند، خداوند مال و جمال را نیز برای او روزی گرداند.

42- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
مَنْ‏ تَزَوَّجَ‏ امْرَأَةً لِمَالِهَا، وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ. وَ مَنْ تَزَوَّجَهَا لِجَمَالِهَا، رَأَى فِيهَا مَا يَكْرَهُ. وَ مَنْ تَزَوَّجَهَا لِدِينِهَا، جَمَعَ اللَّهُ لَهُ ذَلِكَ. (التهذیب 7/ 400)
هر کس زنی را برای مالش تزویج کند، خدا او را به مالش وا می گذارد. و کسی که به خاطر جمالش تزویج کند، چیزهای ناپسند در او می بیند. و هرکس با او به لحاظ دیانتش ازدواج کند، خداوند جمال و مال را هم برای او فراهم سازد.

43- حضرت سجاد علیه السّلام فرماید:
مَنْ‏ تَزَوَّجَ‏ لِلَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِصِلَةِ الرَّحِمِ تَوَّجَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِتَاجِ الْمُلْكِ وَ الْكَرَامَةِ. (الفقیه 3/ 385، مکارم الاخلاق 1/ 433)
هرکس برای [رضای] خدا و صله رحم ازدواج کند، خدا وی را به تاج دارایی و کرامت، آراسته فرماید.

44- حضرت باقر علیه السّلام فرماید:
آنگاه که کسی آهنگ ازدواج کرد، باید دو رکعت نماز گزارد و خدا را شکر و ثنا گوید و سپس [این دعا را] بخواند: «اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ أُرِيدُ أَنْ‏ أَتَزَوَّجَ. فَقَدِّرْ لِي مِنَ النِّسَاءِ أَعَفَّهُنَّ فَرْجاً وَ أَحْفَظَهُنَّ لِي فِي نَفْسِهَا وَ مَالِي وَ أَوْسَعَهُنَّ رِزْقاً وَ أَعْظَمَهُنَّ بَرَكَة.ً وَ قَدِّرْ لِي وَلَداً طَيِّباً تَجْعَلْهُ خَلَفاً صَالِحاً فِي حَيَاتِي وَ بَعْدَ مَوْتِي.»:‏ خداوندا، به راستی من در اندیشه ازدواجم. خداوندا، از زنان، همسری برایم فراهم کن که عورتش پاکیزه تر و در نگهداری ناموس خود و مال من، کوشاتر و روزیش گشاده تر و برکتش بیشتر باشد. و از او برایم فرزندی پاک مقدر فرما که وی را در حال زندگانی و مرگم، جانشین نیک قرار دهی. (الکافی 5/ 501، التهذیب 7/ 407)

45- حضرت صادق علیه السّلام می فرمود:
چون مردی اراده و قصد تزویج زنی کند بگوید: أَقْرَرْتُ‏ بِالْمِيثَاقِ‏ الَّذِي أَخَذَ اللَّهُ: «إِمْسَاكٌ‏ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسانٍ.»: اقرار و اعتراف می کنم به عهد و پیمانی که خدا گرفته که یا [باید زن را] بخوبی نگاه داشتن، یا بشایستگی رها کردن. (الکافی 5/ 502)

46- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
زُفُّوا عَرَائِسَكُمْ لَيْلًا. وَ أَطْعِمُوا ضُحًى. (الکافی 5/ 366، التهذیب 7/ 418، الفقیه 3/ 401، مکارم الاخلاق 1/ 453)
عروسهایتان را شبانه به [خانه] شوهر بفرستید. و طعام را روز بدهید.

47- جابر بن عبدالله گوید: [در شب عروسی حضرت فاطمه زهرا علیها السّلام، هنگام بردن به منزل شوهرش] جبرئیل و میکائیل و ملائکه و حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله تکبیر گفتند. و از همان شب تکبیر گفتن بر عروسها [به هنگام بردن به منزل شوهر] مرسوم گشت. (الفقیه 3/ 401، امالی الطوسی 275 و 258، مکارم الاخلاق 1/ 452 و نیز بنگرید به: مناقب ابن شهر آشوب 3/ 354)

48- همو گوید:ما به جشن عروسی علی رفتیم. من جشنی نیکوتر از آن ندیده بودم. خانه مملو از بوی عطر بود و با خرما و زیتون پذیرایی شدیم. (الریاض النضره 3/ 144)

49- ابن عباس گوید: شبی که فاطمه را نزد علی -رضی الله عنهما- می‌بردند، پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلم از جلو و جبرئیل از راست و میکائیل از چپ و هفتاد هزار فرشته به دنبال آن حضرت حرکت می کردند که همگی خدای تبارک و تعالی را تا سحرگاهان تسبیح و تقدیس می کردند. (ینابیع المودة/ 97)

50- حضرت صادق علیه السّلام فرماید:
چون [در شب زفاف] پیش همسرت رفتی، موی پیشانی اش را در دست بگیر و رو به قبله کن و بگو: «اللَّهُمَ‏ بِأَمَانَتِكَ‏ أَخَذْتُهَا، وَ بِكَلِمَاتِكَ اسْتَحْلَلْتُهَا، فَإِنْ قَضَيْتَ لِي مِنْهَا وَلَداً، فَاجْعَلْهُ مُبَارَكاً تَقِيّاً مِنْ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ فِيهِ شِرْكاً وَ لَا نَصِيباً.»: خداوندا، او را به عنوان امانت تو در اختیار گرفتم و به وسیله الفاظ تو او را حلال کردم. پس اگر فرزندی از وی برایم مقدر فرمایی او را فرزندی مبارک و پرهیزکار از پیروان و شیعیان آل محمّد قرار بده، و برای شیطان بهره‌ای در او قرار مده. (الکافی 5/ 500، الفقیه 3/ 402، مکارم الاخلاق 1/ 454 و نیز بنگرید به الکافی 5/ 501)

51- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
لَا وَلِيمَةَ إِلَّا فِي خَمْسٍ فِي عُرْسٍ أَوْ خُرْسٍ أَوْ عِذَارٍ أَوْ وِكَارٍ أَوْ رِكَازٍ فَالْعُرْسُ التَّزْوِيجُ وَ الْخُرْسُ النِّفَاسُ بِالْوَلَدِ وَ الْعِذَارُ الْخِتَانُ وَ الْوِكَارُ الرَّجُلُ يَشْتَرِي الدَّارَ وَ الرِّكَازُ الرَّجُلُ يَقْدَمُ مِنْ مَكَّةَ. (الفقیه 3/ 402، الخصال 1/ 313)
ولیمه(مهمانی دادن) نیست مگر در پنج مورد: در عروسی و تولد نوزاد و در ختنه کردن و در خریدن خانه و در بازگشت از سفر مکه.

52- رسول الله صلّی الله علیه و آله فرماید:
الْوَلِيمَةُ أَوَّلَ يَوْمٍ حَقٌّ، وَ الثَّانِيَ مَعْرُوفٌ، وَ مَا زَادَ رِيَاءٌ وَ سُمْعَةٌ. (الکافی 5/ 368)
مهمانی در روز اول شایسته و سزاوار است، و روز دوم نیکی است و بیش از آن خودنمایی و تظاهر است.