این دعا از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله روایت شده است وآن را جبرئیل برای حضرتش هنگامی که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند آورد. کفعمی در البلد الامین و «مصباح»، و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان این دعا را نقل کردهاند.
بنا بر روایات هر کس این دعا را در «ایام البیض» روزهای سیزدهم و چهارهم و پانزدهم ماه رمضان بخواند گناهش آمرزیده میشود، هرچند به عدد دانههای باران و برگهای درختان و ریگهای بیابان باشد. خواندن آن برای شفای بیمار و ادای دین و بینیازی و توانگری و رفع غم و اندوه سودمند است.(بنگرید به: المصباح کفعمی ص ۳۵۸)